Jak obudzić swoje wewnętrzne dziecko i uczyć się od niego.

Dzieciństwo to najpiękniejszy okres w życiu, a przynajmniej powinien taki być bo to wtedy 

właśnie człowiek uczy się najważniejszych rzeczy i nabiera przekonań, które mają wpływ 

często na całe jego dalsze życie. 

Czasami nawet nie zdajemy sobie sprawy z tego, iż wiele naszych poglądów na ważne w 

życiu sprawy ukształtowało się już w dzieciństwie. Dziecko jest doskonałym obserwatorem 

otwartym na świat i ludzi i to, co widzi, słyszy i co się wokół niego dzieje, koduje w swoim 

umyśle i potem stosuje w życiu. 

Czego dorośli mogą się nauczyć od dzieci.

"Dziecko może nauczyć dorosłych trzech rzeczy:  cieszyć się bez powodu, być

            ciągle czymś zajętym i domagać się - ze wszystkich sił - tego, czego pragnie"

                                                                                       Paolo Coelho

Wszyscy kiedyś byliśmy takimi dziećmi, ciekawymi świata, radosnymi, twórczymi i 

stanowczo domagaliśmy się zaspokojenia naszych potrzeb. Potem w miarę dorastania i 

w zależności od tego, jakie to dzieciństwo było, nałożono na nas pewne ograniczenia, 

tzw. filtry percepcyjne, przez które zaczęliśmy postrzegać świat. Powiedziano nam co 

wypada, a co nie, co jest normą, jak należy się zachowywać, co jest dobre, a co złe. Dzięki 

temu uniknęliśmy wielu przykrych doświadczeń, ale też zatraciliśmy część tej wewnętrznej 

radości i kreatywności. Ona wciąż gdzieś głęboko w nas jest, ale często uśpiona. To nasze 

wewnętrzne uśpione dziecko, które warto obudzić, by odnaleźć część siebie. Piszę o tym 

więcej w poście Kolorowanki dla dorosłych - co daje kolorowanie. 

Jak obudzić w sobie wewnętrzne dziecko.

- Przestań się ciągle krytykować - to nie służy nikomu, a tobie tylko szkodzi. 

- Zacznij się uśmiechać bez powodu, najlepiej zaczynaj dzień od uśmiechu. 

- Pozwalaj sobie na chwile zabawy - może to być np. kolorowanie książeczek.

- Przypomnij sobie jak byłeś dzieckiem, co wtedy czułeś, czego pragnąłeś.

- Obejrzyj swoje zdjęcia z tamtego okresu, kiedy byłeś dzieckiem. Zastanów się, co na nich 

widzisz- radosnego malucha z figlarnym błyskiem w oku, czy smutne lub przerażone 

dziecko? 

- Jeśli byłeś beztroskim maluchem i nawet na zdjęciach dostrzegasz radość w swoich 

oczach, postaraj się przywołać tamtego siebie sprzed lat i pozwól sobie czasami na coś 

spontanicznego - to doda Ci nowej energii i pobudzi twoją kreatywność.

- Jeśli natomiast widzisz na zdjęciu smutne lub przerażone spojrzenie dziecięcych oczu, 

przypomnij sobie co było tego powodem ( czasami doskonale to pamiętasz, choć wcale 

tego nie chcesz, jeśli to były przykre doświadczenia). Nie rozdrapuj starych ran w takim 

wypadku i nie wylewaj złości na tych, którzy Cię skrzywdzili bo wpadniesz w błędne koło 

i nie posuniesz do przodu. Dzisiaj, jako dorosły w tej chwili człowiek, zaopiekuj się po 

prostu tym dzieckiem w sobie, zatroszcz się o nie, powiedz mu jak bardzo je kochasz i że 

już nigdy nie będzie samo i pozwól mu na to, by znowu zaczęło marzyć. 

To tyle na dzisiaj. Życzę Wam owocnej pracy ze swoim wewnętrznym dzieckiem  

i sukcesów w rozwoju osobistym, a wszystkim dzieciom, z okazji ich święta, mądrych i kochających rodziców oraz beztroskiego dzieciństwa. 

Proszę Was o komentarze i jeśli się Wam podoba mój blog dołączcie do obserwatorów. 

KreoVita